Saturday 18 January 2014

orang yang serba boleh

Assalamualaikum dan selamat bagi bukan islam...


ya.. gambar ni. kenapa ya.? oke. aku sekarang ni kerap pening kepala. so mlas la nak menaip. nak hapus dosa kot. lagi satu, ak baru baik dari demam. maklumlah aku ni bukan senang nak jatuh sakit. bila sekali kena, sakitnya ALLAH je yang tahu dan lama jugak la aku nak baik. ni pun belom baik sebaik baiknya. asalkan sembuh sikit dah la. tak payah la nak manjakan badan sangat.

my story sebenarnya tentang wanita. wahai kaum hawa. janganlah dikau begitu jijik dengan satu perkara sejijiknya. kerana apa? tajuk ni aku pikir time gosok gigi time dalam toilet tadi. hoho...

cuba korang bayangkan kalau korang bukan main geli nak cuci tandas. konon la, korang sorang je yang duduk umah tu, tapi tandas bukan main kotor, sapa yang nak cuci. pandailah fikir.. itu tanggungjawab diri sendiri.. kotor kotor pon sapa yang buat? sendri yang kotorkan...

korang tak suka kucing, boleh ke korang menidakkan yang kucing tu tak comel.? tidk. sebab makhluk yang Allah ciptakan semuanya sempurna. tengok kucing kurap.. geli. tapi bila tengok kucing mahal, parsi la contohnya... bukan main korang dok belai. hai... ade perbezaan ke.? kalau ditakdirkan satu hari nanti suami korang ke sesape ke bela kucing kurap tu.. janganla korang pepandai dok hina makhluk Allah tu. mereka pun ade hati.. toksah carii naya,,, kucing tu tak kacau hangpa pon.. hanya mohon curahkan kasih sayang. dapat pahala apa. kurang dosa.  elok sangat ke diri sendiri tu sampai mampu dok menghina makhluk lain ciptaan Tuhan . disisi Allah kita semua sama, darjat tu takde apa pun, kecantikan tu, pinjaman daripada Allah. melainkan yang dibezakan disisi ALLAH adalah amalan kebaikan kita.

korang tak suka tengok rumah kampung lekeh lekeh bela haiwan ternakan. buat muka nak termuntah la bagai. sampai cakap hangpa takkan duduk tempat tang tu. mana hangpa tau. mana la tau kot-kot bakal suami hangpa tu penternak ke, kaya tu.. huhu. kot kot dah kaya tapi minat duduk kampung , yang hangpa dok sibuk nak duduk bandar. huhu. nak kena hadap taik kucing, ayam, kambing, and wat eva lagi mula la nak termuntahla. point kat sini, cuba perkara yang lekeh lekeh ni tym muda, supaya bila meningkat kita tak kekok and tak la tak tahu nak buat pa.. anggap je la, karang aku besar, benda ni pun aku tak reti, buat malu je.

biar kita rasa kita nampak lekeh tapi sekali semua benda kita mampu buat apa yang orang lain tak mampu buat. bila nampak najis, tak salah kita bantu bersihkan. tahu atau tidak bahawa apabila najis yang dibersihkan kita itu akan memberikan kesenangan kepada orng lain kita akan mudah memperoleh ganjaran di sana kelak. InsyaAllah. kita boleh menjadi manusia yang serba boleh.

semuanya kita serahkan kepada Sang Pencipta, Allah lebih tahu segala-galanya...



Tuesday 7 January 2014

sad story utk aku

assalamualaikum....

itulah bila cik piyah gelisah, buntu ke pape ke... menaiplah yang jadi kojenya.hoho
tahu tak kenapa saya sebagai cik piya duduk menaip depan laptop ni dengan cik blog yang saya udah lama tidak meluangkan masa bersama mereka?

ni kes cik piya kehilangan... kehilangan apa ke siapa?
gaya macam kehilangan pakwe je cik piya ni. *aku rasa macam mak jemah pulak.

aku kena tinggalkan anak-anak murid aku yng tomei-tomei tu...
dah semua nama aku ingat. aku dah rapat dah dgn dorang..

ayat aku senang je. pelajar darjah satu lebih baik berbanding pelajar yang aku ajar hari ni.
dorang dengar kata dan selalu nak aku bagi kerja,,, dan aku suka. aku tahu dengan cara tu dorang akan minat belajar..

lagi lagi.. nakal tapi dengar kata. bila aku berlembut kadang kadang mereka dengar.

paling aku sedih tadi aku pergi kelas tu. nak hantar barang.. teros panggil "ustazah saya dah siap latihan" ... tak sabar nak hantar.

"knp. knp aku kena tinggalkan dorang. ? harap dorang selalu ingat kat aku." dalam hati je aku cakap tadi. sebab tak boleh terima hakikat lagi. sedih sangat. Ibrahim ade dalam kelas. suka dorang tengok aku. tapi bila aku keluar tinggalkan diorang aku dengar. "ustazah nak pergi mana???"

memang la kan. aku cepat je la gerak naik ke kelas lain. bila aku dipanggil utk uruskan bayaran yuran.
aku turun, memang riuh kelas tu jadinya. tapi aku pelik. ustazah ni takkan tak boleh kawal. memang aku marah mereka dulu la. Ahamdulillah dengar cakap. teros diam. tapi bila aku nak keluar semua bsing. memang kena la kan dengan aku. masuk  and marah dorang dan jumpa budak yang aku mengajar ngaji.
ibrahim tu la. tanya dia " ibrahim, awk nak ngaji tak?"

"nak ustazah sofiyyah," ehh.. ingat nama ustazah. sweetnya.
"awak nak ngaji dgn ustzah ke dgn ustzh dpn tu?" saja je tanya macam tu.
"nak dgn ustzah.. tak nak dgn org lain. "
"nanti ibahim tunggu ustzh ye nak ngaji..."
"ye,,, nanti angah tunggu kat depan kelas tu"
beria ria si ibrahim nak aku ajar dia. happy betol bila kata nak mengaji.

balik tu aku tengok dari atas, ehhh ayah ibrahim dh sampai. tapi tak nak pulak dia balik.
tunggu  aku semata-mata je ibrahim ni. sengaja buat aku sedih tau.. kesian ayah dia melayan anak dia.
dah habis mengaji, dia pakai beg. and nak salam.. then. aku akan sempat jumpa ibrahim je la lepas ni. huhuhu..

aku cakap mereka memang baik. mendengar kata. sedih tau.
degil nak keluar jugak kelas tapi bila dah msuk, sendri kunci pintu kelas. kawan tak dapat lari keluar.
aku bagi amanah, dorang laksanakan. aku kata jangan main hujan and jangan basah. memang dorang jalan hati hati. . harap dorang ingat apa yang aku ajar dan tak lupa. sntiasa lakukan tanpa alpa...sobsobsob,,,,,,

the end...
esok lain pulak.
nantikan cabaran esok.

hari ni aku jumpa pelajar darjah 3 yang muka macam kawan aku. tapi versi budak.
huhuhuh... perangai pun sebijik . cuma dia comel lagi and pemalu sikit....

assalamualaikum.....